Karaluchy na patykach i szczypawki na przystawki. Czyli Chińskich dziwaczności ciąg dalszy....

N i e s a m o w i t a  jest chińska gościnność. Niebywała. A jeśli dodać do tego mentalność, inną tak bardzo, że trudno nawet sobie to wyobrazić, otrzymujemy iście wybuchową mieszankę gościnności :)

Wieczorem gotuje Yao – u niej mieszkamy w Pekinie. Za każdym razem przeprasza że nie podaje mięsa, zaaferowana i przejęta tłumaczy że nie potrafi go przyrządzać. Po cichu wydajemy sobie westchnienie ulgi, jakoś boimy się tego chińskiego mięsa.

Na kolację chinese bread – biały, pszenny chleb, obtoczony w jajku i smażony na oleju, cieniutkie wiórki ziemniaków lekko doprawione ciemnym sosem, w tym wszystkim kawałki ostrej czerwonej papryki, której dodaje się niemal do wszystkiego. Nie jestem zachwycona, buła jak buła, a te ziemniaki... dziwne. Nie umiem zidentyfikować czy całkiem surowe czy tylko chwilę obgotowane. W każdym razie wciąż twardawe, lekko chrupiące, bardzo cienkie paseczki. Piotrek jest zachwycony :) ja tylko poddziobuję pałeczkami. Do tego coś wyglądającego z daleka jak dziwna zupa pomidorowa, po bliższym rozpoznaniu okazuje się czymś na kształt jajecznicy z pomidorami. Bardzo rzadkiej. Bardzo średniej. Wciąż nie wiem jak można coś tak rzadkiego jeść bez łyżki...

Później jedziemy do centrum. Centrum Pekinu. Wszędzie światła, duży ruch (r u c h  bardzo szeroko pojęty jest w Chinach nie do opisania), latarnie, czy raczej lampiony z czerwonego papieru. I stragany!... a na straganach... d z i w a c z n o ś c i. To jednak nie plotka - dla chętnych do kosztowania nowości rozgwiazdy nabite na pałeczkę były najdelikatniejszą wersją. Obok szaszłyki z karaluchów, jeszcze żywych skorpionów i innego robactwa od stonóg po coś wyglądającego na wychudzonego gryzonia... Nie miałam ochoty.

W zastępstwie – pieczone na słodko kasztany ze stoiska obok. Każdy lekko pęknięty, skarmelizowany cukier na skórce, w środku delikatny, naturalnie słodkawy miąższ. Zastanawiamy się czy to te same kasztany które rosną u nas w parkach?

Po drodze Yao kupuje trzy różne plastikowe pudełeczka ze średnio apetycznie wyglądającą zawartością. Specjalnie dla nas, żebyśmy skosztowali. Więc nie wypada nie skosztować... Degustacja odbyła się już w mieszkaniu, tak więc:

• Pudełeczko numer jeden pozostało niezidentyfikowane. Jedyne, co było wiadomo to, że  n i e  jest to ze zwierzęcia, pozostało więc dla nas najbezpieczniejszą wersją smakołyków.

• Pudełeczko numer dwa – Piotrek przekonany że pierwszy raz w życiu zjadł  w ę ż a (a raczej pokrojone kawałki węza.. tak jak kroi się węgorza :) ),  w rzeczywistości zajadał się... gęsimi szyjkami =). Nie muszę chyba tłumaczyć że to, co wyglądało w przekroju jak wężowy kręgosłup, okazało się.. przełykiem. 

• Pudełeczko numer trzy, z zawartością wyglądającą najdziwaczniej i zarazem najmniej zachęcająco okazało się smażonymi w  c a ł o ś c i  żabami... Uczucia wzbudziło to sprzeczne, z jednej strony mięsko obiektywnie smaczne, delikatne, bardzo dobrze, pikantnie doprawione. Z drugiej strony... wyciągało się palcami małe coś przypominające, najdelikatniej ujmując, pajacyka z rączkami i nóżkami... brr... makabryczne. Zjadłam, nie odchorowałam. Ale więcej już nie chcę.