Przecież to wciąż l a t o . Migawki z targu. Zmiany.

Ostatnio szanowny facebook przypomniał mi co robiłam d o k ł a d n i e o tej porze ... cztery (!) lata temu. Już cztery lata, słuchajcie, to jest nieprawdopodobne..! Nie wiem czy mam się cieszyć, czy smucić, od razu gdzieś z tła wkrada mi się mój ostatni sentymentalizm. Rany! Już cztery (!!!!) lata. Toć to kawał czasu. 
Czasu kawał.  
A wspomniane zdjęcia było z Norwegii, z pięknego słonecznego dnia, gdzie całe 12(sic!) st C wynagradzało granatowe niebo i pełne słońce. Phi, powiecie, przecież to zimno i wiało pewnie że hej. Ale po pięciu miesiącach w Norwegii, gdzie słońca uświadczyłam zaledwie dni kilka, ten dzień pamiętam wyjątkowo. Był piękny. Tutaj - klik i tutaj - klik, są zdjęcia. O nich właśnie fb mi przypomniał. 

I tyle się zmieniło i podziało. Stwardniała mi trochę psychiczna konstrukcja, przybyło obowiązków i zobowiązań. Pamiętam beztroskę spakowanego plecaka i perspektywę dwóch miesięcy bujania się po Ameryce południowej, w jednych, za przeproszeniem, gaciach na dupie. Tak było. Hajs w kieszeni i przysłowiowe 'róbta co chceta'. 
Uśmiecham się do tych myśli i trochę szkoda mi tamtej beztroski. Teraz, z kotami, nie pojedziemy już na taką wyprawę. A dzieciaki kochamy, więc zostawić je na dłużej niż dwa tyg?! Nie ma mowy. Priorytety i raz podjęte decyzje, już na zawsze (bądź na długo; bądź na jakiś czas) zmieniają naszą codzienność. Wszystkiego mieć nie można, no nie? Wybory, wybory.... 

W każdym razie. Wracając do tematu. 
Tu, w Kato, również wzięłam aparat i poszłam 'pożegnać' się z latem. D o k ł a d n i e cztery lata później. 30 st C i pełne słońce. Piękne. Późne, lecz wciąż jeszcze lato! :)