Bakłażanowe Curry. Z miłości do bakłażanów.

Już jakiś czas temu zorientowałam się, że chyba z połowa moich przepisów zawiera… bakłażany :)

I to bynajmniej nie grają one tam drugo-, trzecio-planowej roli. O nie!

Bakłażany w roli głównej, kluczowej.

Moje ulubione, w każdej postaci.

Dziś – bakłażanowe Curry.

Na nutę indyjską.

Zdecydowanie polecam!

Curry bakłażanowe

/na dwie, dość solidne porcje/

2 średniej wielkości bakłażany, pokrojone w kostkę, posolone

1 cebula, pokrojona w piórka

4 – 5 ząbków czosnku, drobno posiekanych

ok. 5 cm kawałek imbiru, drobno startego

60 g orzechów nerkowca /lub ich solidna garść/

ok. 5 – 6 łyżek oliwy z oliwek /ewentualnie oleju roślinnego/

1 łyżeczka octu winnego

½ łyżeczki nasion kozieradki

1 łyżeczka nasion gorczycy

1 łyżeczka nasion kuminu

1½ łyżeczki mielonego kuminu indyjskiego

1 łyżeczka mielonych nasion kolendry

1 łyżeczka mielonej kurkumy

1 łyżeczka curry

¼ - ½ łyżeczki suszonej chilli w płatkach /lub pepperoncino/

* 200 ml mleka kokosowego, opcjonalnie. Tutaj jest wersja bez, i również smakuje fantastycznie. Ważne jest, żeby bakłażan był n a p r a w d ę upieczony do miękkości – danie nie będzie wtedy suche.

Na dużej patelni rozgrzewamy oliwę z oliwek (ok. 2 łyżek). Wrzucamy imbir, czosnek i orzechy nerkowca, smażymy 2 – 3 min aż zacznie wyraźnie pachnieć. Ściągamy patelni i odstawiamy na bok.

Na tej samej patelni rozgrzewamy pozostałą oliwę, dodajemy kozieradkę, nasiona kuminu i gorczycy, a gdy zaczną ‘skwierczeć’, wrzucamy pokrojone w kostkę bakłażany i cebulę. Smażymy na dość dużym ogniu przez ok. 10 – 12 min, aż bakłażany będą bardzo miękkie, a skórka wyraźnie przypieczona /w razie potrzeby można dodać oliwy/.

Pod koniec smażenia dodajemy chilli/pepperoncino, masę imbirowo – czosnkową  z orzechami i pozostałe przyprawy (mielony kumin, kurkumę, kolendrę i curry). Smażymy całość jeszcze 2 – 3 min, ewentualnie dosalamy do smaku, doprawiamy octem winnym.

Podajemy z ryżem /akurat miałam brązowy, długoziarnisty/ lub/i chlebkiem naan.

Smacznego!

Przepis z przyjemnością dodaję do akcji - warzywa psiankowate. 

Sfincione. Zachwycająca w swej prostocie, klasyczna pizza z Sycylii.

Odkąd odkryłam Sfincione, danie to gości u nas n a p r a w d ę często.

I zawsze smakuje fantastycznie.

I mówię to ja, niegdyś obsesyjnie dążąca do uzyskanie jak najcieńszego pizzowego spodu :)

Myślę, że zupełnie  nie ma tutaj sensu próba porównania, co jest lepsze.

Włoską pizzę na cienkim spodzie uwielbiam i robię ją namiętnie.

Ale Sfincione… W tym sycylijskim placku na grubym, mlecznym spodzie szczerze się zakochałam!...

Idealna kompozycja pomidorów, sera mozzarella ( w oryginale powinien być Caciocavallo ) i słodkawej cebuli ze słonym posmakiem anchovies i czarnych oliwek.

Do tego bazylia i oregano.

Najlepiej świeże, ale z suszonymi ziołami pizza też wiele nie traci.  

I pomyśleć tylko, że było to typowe jedzenie Sycylijskich rolników…

Chyba dobrze jest (/było) być rolnikiem na Sycylii.. :)

Sfincione jest po prostu p y s z n e !

Bardzo, bardzo polecam!

Sfincione. Klasyczny placek z Sycylii.

/na jedną, bardzo dużą i sycącą pizzę/

Źródło: ten przepis. Lisko, dziękuję za nieustanne inspiracje.

500 g mąki pszennej

250 g ciepłego mleka /najlepiej pełnotłustego/

3 łyżki oliwy z oliwek

15 g drożdży świeżych lub 2 łyżeczki suszonych

1 płaska łyżeczka soli

1 łyżeczka cukru

200 - 250 g pomidorów w puszce

2 cebule, pokrojone w grube piórka

5 łyżek oliwy z oliwek

duża garść dobrej jakości czarnych oliwek /w całości lub przekrojonych na pół/

1 – 2 łyżeczki suszonego oregano

1 – 2 łyżeczki suszonej bazylii

garść świeżej bazylii lub/i oregano /opcjonalnie/

5 – 6 filecików anchovies, drobno posiekanych

200 – 250 g sera Mozzarella /lub oczywiście Caciocavallo, jeśli dostaniemy/

Z podanych składników zagnieść ciasto. Ja używam początkowo miksera ręcznego, później zagniatam rękami przez kilka minut.

Gotowe ciasto jest miękkie, sprężyste, nie klei się do rąk.

Uformować z niego kulkę, posmarować delikatnie oliwą z oliwek i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia, na 40 min – 1h.

Na dużej patelni rozgrzać oliwę z oliwek, dodać pokrojoną w pióra cebulę i dusić pod przykryciem na małym ogniu przez ok. 20 min.

Cebula powinna być miękka i złocista /nie surowa, i nie przypalona! :)/

Do gotowej cebuli dodajemy pomidory z puszki /jeśli używamy świeżych ziół, miksujemy je wcześniej z pomidorami/, doprawiamy do smaku solą i świeżo zmielonym pieprzem. Odstawiamy do przestygnięcia.

Ciastem wylepić dużą, prostokątną blachę, lekko wysmarowaną oliwą /tak, prostokątną lub kwadratową! W przeciwieństwie do tradycyjnego okrągłego kształtu włoskiej pizzy, ten placek zazwyczaj był pieczony w prostokątnej formie/.

Na pizzy rozłożyć sos z cebulą, anchovies, ser. Posypać czarnymi oliwkami i suszonymi ziołami.

Pieczemy w temp 200 st. C przez ok. 15 – 20 min.

Brzegi i spód pizzy powinny wyraźnie się zarumienić /Liska podaje dłuższy czas pieczenia, mi jednak na każdym razem wychodziło ok. 17 min. Brzegi są wtedy chrupiące, a spód delikatny – tak lubię najbardziej Jeżeli lubicie wyraźnie chrupiący spód, faktycznie można przetrzymać pizzę do 25 min/.

Zachwyca w swej prostocie. Naprawdę.

Smacznego!

Morele. Rustykalna tarta.

Rustykalna tarta morelowa.

/zainspirowana tym przepisem/

Kochani, dzisiaj w ramach wstępu dosłownie słów kilka. 

Więcej obrazów :)

Tarta. Rustykalna. 

Na idealnie kruchym, maślanym cieście.

Z soczystością moreli. 

Bardzo polecam!

Ciasto

250 g mąki pszennej

150 g zimnego masła, posiekanego

3 łyżki cukru pudru

1 jajko

Morelowe nadzienie

ok 500 g moreli, wypestkowanych, pokrojonych na połówki

100 g brązowego cukru /można zastapic białym/

Z mąki, cukru, masła i żółtka jaja szybko wyrabiamy ciasto /białko zostawiamy do posmarowania brzegow tarty/ - ciasto będzie raczej miękkie, ale nie powinno kleić się zbytnio do rąk.

Z gotowego ciasta formujemy kulkę, zawijamy w folię spożywczą i wkładamy do lodówki na min. 30 min.

Schłodzone ciasto rozwałkowujemy na wyłożonej papierem do pieczenia blasze na grubosc ok ½ cm. Ciasto posypujemy cukrem i ciasno ukladamy na nim morele, zostawiając kilka pustych centymetrów  przy krawędziach. 

Brzegi tarty wywijamy delikatnie na owoce i smarujemy rozbełtanym białkiem. 

Pieczemy ok. 40 min w piekarniku nagrzanym do 190 st. C.

Jeść najlepiej na ciepło.

Z uśmiechem na ustach.

Z kulką lodów waniliowych, idealnie przelmujących kwaskowatość moreli.

Lub bez :)

Smacznego!

Przepis dodaje do akcji - Tarty na wszystkie sposoby

‘… two Kingfishers and Garlic Naan please!’ Czyli rzecz o Indyjskich chlebkach Naan.

Takimi słowami niemal zawsze kończyło się nasze zamówienie w indyjskich knajpkach.

I,  o ile będąc tam, w Indiach po raz pierwszy, dopiero odkrywaliśmy, co i jak, tak za drugim razem doskonale wiadomo było, co  k o n i e c z n i e  musi znaleźć się w zamówieniu.

Garlic Naan!

Idealny jako przystawka - żeby zaspokoić pierwszy głód. 

I do lokalnego piwa - schłodzonego Kingfishera.

Czekając na zamówienie w maleńkiej tawernie, uwielbialiśmy skubać go powoli palcami.

Patrzeć w ocean.

Na zachód słońca.

Grac w szachy.

Prowadzić (zażarte nieraz) dyskusje o wszystkim i o niczym.

Maleńkie knajpki nad brzegiem oceanu. Indie, Goa 2010

A Garlic Naan jest naprawdę banalny w wykonaniu.

I przepyszny!

Idealny solo, do piwa, jeszcze ciepły, chrupiący.

I jako dodatek do dań kuchni Indyjskiej, warzywnego Curry, Chole Palaku, czy Dalu.

I do leczo, bynajmniej nie Indyjskiego :)

Gorąco polecam!

Garlic Naan. Czosnkowy chlebek Naan.

/na 4 - 6 chlebków/

Źródło: ten przepis

300 g mąki pszennej

125 ml mleka, lekko podgrzanego

4 łyżki jogurtu naturalnego

1 łyżka oleju roślinnego np. słonecznikowego

2 łyżeczki drożdży instant

1 łyżeczka soli

ok 3 łyżki roztopionego lub miękkiego masła do posmarowania chlebków

4 - 5 ząbków czosnku, drobno posiekanych

W dużej misce wymieszać mąkę z drożdżami i solą.

Dodać jogurt, olej, cieple mleko i wyrabiać do uzyskania gładkiego, dość miękkiego ciasta /bardzo szybko i  wygodnie wyrabia się to ciasto za pomocą ręcznego miksera/.

Gotowe ciasto przykryć ściereczką i odstawiamy do wyrośnięcia /naprawdę wystarcza na 15 - 20 min/.

W tym czasie drobno siekamy czosnek i nagrzewamy piekarnik do temp. 240 st. C. Nagrzewamy też blachę, na której będą piekły się chlebki lub kamień do pizzy - jeżeli taki posiadacie. Ja piekłam na blasze.

Wyrośnięte ciasto wykładamy na stolnice/blat oprószony mąką i dzielimy na 4 lub 6 części. /Ja zazwyczaj robie 6 mniejszych I cieńszych chlebków, takie też łatwiej układa się  później na blasze. /

Z każdego  kawałka ciasta niedbale uformować chlebek o podłużnym kształcie, grubość Naanu jest tak naprawdę kwestią upodobań. Moje chlebki miały ok ½ - 1 cm grubości, cieńsze w środku, zdecydowanie grubsze na brzegach.

Każdy chlebek posmarować cienko masłem i posypać posiekanym czosnkiem.

Gorącą blachę wyciągnąć z piekarnika, lekko oprószyć mąką i delikatnie ułożyć na niej chlebki. 

Piec 10 - 15 min, aż wyraźnie napęcznieją i zarumienią się na brzegach.

Smacznego!

I jeszcze kilka zdjęć z Goa.

Sweet Lake Huts. Naprawdę, nie potrzeba nic więcej prócz bambusowej chatki na plaży do mieszkania, słońca i cudownej kuchni....

Wybrzeże Goa - Arambol. Indie, 2010

Widok z góry na 'naszą' zatoczkę. Indie, Goa 2010.

Wytrawne naleśniki. Szpinak, feta i szynka parmeńska.

Wyjątkowo udane zastawienie smaków.
Dla mnie kompozycja idealna.
Świeży szpinak podsmażony na oliwie z czosnkiem. Aromatyczna szynka parmeńska. Kremowa feta. 


Z podanej ilości zrobiłam 6 dużych naleśników, ale można też smażyć mniejsze placki. 
Wtedy po przekrojeniu na pół uzyskamy malutkie 'finger food' - elegancką i pięknie prezentującą się, wytrawną przekąskę. 

Wytrawne naleśniki ze szpinakiem, fetą i szynką parmeńską. 

/porcja dla dwóch osób/ 

Naleśniki


300 ml pełnotłustego mleka
120 g mąki pszennej
szczypta soli
1 jajko

Połączyć w misce wszystkie składniki, najlepiej za pomocą trzepaczki balonowej. Odstawić na 30 min po czym smażyć cieniutkie naleśniki.
Moje smażylam na odrobinie oliwy z oliwek. 

Farsz / na 6 dużych naleśników/

200 g szpinaku / użyłam baby spinach /

4 ząbki czosnku, posiekane

6 plastrów szynki parmeńskiej

½ kostki sera feta

4 łyżki oliwy z oliwek

sól do smaku

Na patelni rozgrzewamy 2 łyżki oliwy. Wrzucamy czosnek i szpinak, solimy i smażymy. Gdy tylko szpinak zwiędnie ściągamy patelnię z ognia.

Fetę rozrabiamy z 2 pozostałymi łyżkami oliwy.

Na połowie każdego naleśnika rozsmarowujemy fetę, układamy szpinak i plaster szynki parmeńskiej – drugą połowę zostawiamy pustą.

Zawijamy w rulon, rozpoczynając od końca z dodatkami.

Każdego naleśnika można przekroić na pół – widać wtedy ładnie wnętrze.

Do podania: jogurt naturalny ze szczypiorkiem, sos czosnkowo – ziołowy

Sos czosnkowo – ziołowy:

½ dużego kubka jogurtu naturalnego

2 ząbki czosnku, rozgniecione

sól do smaku

1 łyżeczka ulubionych, suszonych ziół / u mnie bazylia i oregano /

Zmieszać wszystkie składniki i odstawić do lodówki na ½ - 1 godz – powinno trochę się ‘przegryźć’.

Smacznego!

ps. u mnie, w Norwegii wreszcie troche slonca! :)) A jak u Was?
      Bardzo slonecznie Was pozdrawiam :)

Włoskie smaki. Pizza bianca.

Kolejne eksperymenty z pieczeniem pizzy.

Tym razem pizza bianca z przepisu Liski.

Zupełnie inna, niż pizze do których jestem przyzwyczajona – cieniutkie i chrupiące.

Ta jest mięciutka w środku, bardzo pulchna.

Z chrupiącą skórką.

Ważna jest tutaj oliwa z oliwek bardzo dobrej jakości, naprawdę warto użyć ‘porządnej’ :)

Chyba najbardziej smakowała mi ta, z pomidorkami i dodatkiem rukoli.

Smacznego!

Pizza bianca

Źródło: przepis Liski

500 g mąki pszennej
1 łyżeczka soli
2 łyżeczki cukru
20 g świeżych drożdży (lub 1 łyżeczka suszonych drożdży instant)
ok. 250 ml wody*
40 ml oliwy z oliwek

* wodę dodajemy do ciasta stopniowo.

Na pizzę:

pomidory koktajlowe, rukola i parmezan

pomidorki koktajlowe, ser / najlepiej mozzarella – niestety nie miałam, dałam goudę / i suszone pomidory

fileciki anchovies, czosnek, suszone oregano

Z podanych składników zagnieść ciasto. Jest ono dość miękkie, dlatego świetnie nadaje się do tego ręczny mikser.

Z gotowego ciasta uformować kulkę, posmarować oliwą z oliwek, nakryć bawełnianą szmatką i odłożyć do wyrośnięcia na godzinę.

Po tym czasie podzielić ciasto na porcje / u mnie 4 małe pizze /. Każdą rozwałkować na placek ok. 1 cm grubości. Jako, że niestety jeszcze nie posiadam kamienia do pieczenia pizzy, ułożyłam moje na blasze wyłożonej papierem do pieczenia.

Skrapiamy placki oliwą z oliwek, posypujemy ziołami, anchovies, suszonymi pomidorami etc., układamy na cieście pomidorki koktajlowe.

Pieczemy w temp. 280 st C. przez 6 – 10 min.

Pizze powinny wyraźnie się zarumienić.

Rukolę układamy na upieczonych pizzach, posypujemy parmezanem, i skrapiamy oliwą z oliwek.

Leczo z pomidorów i cukinii. Z przepisu mojej Mamy :)

"Leczo" było dla mnie zawsze lekkim daniem z pomidorów, cukinii i ryżu.

Jedzonym w wakacje. W słoneczne dni. 

W pomidorowym sezonie. 

Dlatego zawsze z dużą nutą podejrzliwości patrzyłam na mięsne, ciężkie zupy, które zawsze na koloniach  nazywane były 'leczem' :)

Moja mama zazwyczaj podawała nasze 'leczo'  do mięsa. 

Czasem jadłam je solo. Czasem na kolacje, odgrzane. Żeby szybko zaspokoić głód po całym dniu 'na dworze' :)

Tutaj w Norwegii, nagle przypomniałam sobie to pyszne, letnie danie i po raz pierwszy zrobiłam je sama. 

Z przepisu Mamy / buzia dla Ciebie, kochana! /

Polecam!

„Leczo” z pomidorów i cukinii

/porcja dla 2 – 3 osób/

1 kg pomidorów, obranych*
1 duża cukinia, pokrojona w półplastry

3 – 5 ząbków czosnku, drobno posiekanych

1 cebula

200 g ryżu, najlepiej basmati

ulubione przyprawy / u mnie suszona bazylia, oregano, zioła prowansalskie /

oliwa z oliwek

sól i świeżo mielony pieprz, do smaku

* Pomidory zalać wrzątkiem, po ok. ½ - 1 min odlać wodę. Nacinać na czubku na krzyż i obierać ze skórki.

Na oliwie podsmażyć cebulę na  szklisto, dodać czosnek, zioła, wrzucić pomidory pokrojone w kostkę i dusić ok. 20 min.

Dorzucić cukinię, a gdy zmięknie, wsypać ryż. Całość dusić pod przykryciem aż ryż będzie miękki / w razie potrzeby można dodać trochę wody /

Dosolić i dopieprzyć leczo do smaku. *

* Moja mama, specjalistka od tego leczo, radzi jeszcze dodać trochę ostrej i słodkiej czerwonej papryki. Ja niestety zapomniałam – ale i tak było pyszne :)

Można podać jako dodatek do mięs, albo solo.

Ja upiekłam do leczo czosnkowy chlebek naan – pasuje idealnie.

Smacznego!

Dodaje do akcji - Cukinia 2011