Sfincione. Zachwycająca w swej prostocie, klasyczna pizza z Sycylii.

Odkąd odkryłam Sfincione, danie to gości u nas n a p r a w d ę często.

I zawsze smakuje fantastycznie.

I mówię to ja, niegdyś obsesyjnie dążąca do uzyskanie jak najcieńszego pizzowego spodu :)

Myślę, że zupełnie  nie ma tutaj sensu próba porównania, co jest lepsze.

Włoską pizzę na cienkim spodzie uwielbiam i robię ją namiętnie.

Ale Sfincione… W tym sycylijskim placku na grubym, mlecznym spodzie szczerze się zakochałam!...

Idealna kompozycja pomidorów, sera mozzarella ( w oryginale powinien być Caciocavallo ) i słodkawej cebuli ze słonym posmakiem anchovies i czarnych oliwek.

Do tego bazylia i oregano.

Najlepiej świeże, ale z suszonymi ziołami pizza też wiele nie traci.  

I pomyśleć tylko, że było to typowe jedzenie Sycylijskich rolników…

Chyba dobrze jest (/było) być rolnikiem na Sycylii.. :)

Sfincione jest po prostu p y s z n e !

Bardzo, bardzo polecam!

Sfincione. Klasyczny placek z Sycylii.

/na jedną, bardzo dużą i sycącą pizzę/

Źródło: ten przepis. Lisko, dziękuję za nieustanne inspiracje.

500 g mąki pszennej

250 g ciepłego mleka /najlepiej pełnotłustego/

3 łyżki oliwy z oliwek

15 g drożdży świeżych lub 2 łyżeczki suszonych

1 płaska łyżeczka soli

1 łyżeczka cukru

200 - 250 g pomidorów w puszce

2 cebule, pokrojone w grube piórka

5 łyżek oliwy z oliwek

duża garść dobrej jakości czarnych oliwek /w całości lub przekrojonych na pół/

1 – 2 łyżeczki suszonego oregano

1 – 2 łyżeczki suszonej bazylii

garść świeżej bazylii lub/i oregano /opcjonalnie/

5 – 6 filecików anchovies, drobno posiekanych

200 – 250 g sera Mozzarella /lub oczywiście Caciocavallo, jeśli dostaniemy/

Z podanych składników zagnieść ciasto. Ja używam początkowo miksera ręcznego, później zagniatam rękami przez kilka minut.

Gotowe ciasto jest miękkie, sprężyste, nie klei się do rąk.

Uformować z niego kulkę, posmarować delikatnie oliwą z oliwek i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia, na 40 min – 1h.

Na dużej patelni rozgrzać oliwę z oliwek, dodać pokrojoną w pióra cebulę i dusić pod przykryciem na małym ogniu przez ok. 20 min.

Cebula powinna być miękka i złocista /nie surowa, i nie przypalona! :)/

Do gotowej cebuli dodajemy pomidory z puszki /jeśli używamy świeżych ziół, miksujemy je wcześniej z pomidorami/, doprawiamy do smaku solą i świeżo zmielonym pieprzem. Odstawiamy do przestygnięcia.

Ciastem wylepić dużą, prostokątną blachę, lekko wysmarowaną oliwą /tak, prostokątną lub kwadratową! W przeciwieństwie do tradycyjnego okrągłego kształtu włoskiej pizzy, ten placek zazwyczaj był pieczony w prostokątnej formie/.

Na pizzy rozłożyć sos z cebulą, anchovies, ser. Posypać czarnymi oliwkami i suszonymi ziołami.

Pieczemy w temp 200 st. C przez ok. 15 – 20 min.

Brzegi i spód pizzy powinny wyraźnie się zarumienić /Liska podaje dłuższy czas pieczenia, mi jednak na każdym razem wychodziło ok. 17 min. Brzegi są wtedy chrupiące, a spód delikatny – tak lubię najbardziej Jeżeli lubicie wyraźnie chrupiący spód, faktycznie można przetrzymać pizzę do 25 min/.

Zachwyca w swej prostocie. Naprawdę.

Smacznego!