Pasta z wędzonej makreli. Klasyk.

Pasta z makreli to dla mnie smak dzieciństwa. 

Długie wieczory w kuchni przy kubku gorącej herbaty.

Leniwe rozmowy z Mamą.

I książki, z zagiętymi rogami odłożone na stół.

Będzie czas na czytanie.

"Zjadłabyś coś?

A może makrelkę?"

Zrobimy pastę :)

I robiłyśmy. 

A raczej to Mama robiła, a ja wyjadałam.

Najbardziej lubiłam skubać 'to ciemne', tuż przy skórce.
I do dziś tak mi zostało...

Pasta z makreli - zawsze było jej za mało. 

Połowa zjedzona w czasie samej produkcji, ciut na kanapkę, do wypróbowania, jeszcze wieczorem.

Czasem wystarczało jeszcze na rano :) Troszeczkę.

Pasta z makreli. Klasyk.

/przepis mojej Mamy - najsmaczniejszy!/

1 nieduża wędzona makrela

1 kiszony ogórek, pokrojony w drobną kosteczkę

½ średniej cebuli, pokrojonej w drobną kosteczkę

1 łyżka miękkiego masła

1 łyżka majonezu

2 – 3 ugotowane na twardo żółtka jaj

świeżo zmielony pieprz /u mnie kolorowy/

sól do smaku

Makrelę obieramy ze skóry i czyścimy starannie mięso z ości, jednocześnie je rozdrzbniając /nie fajnie jest znaleźć ość w paście…/ . To najbardziej pracochłonna część pasty – dalej jest już z górki :)

Mięso makreli mieszamy z bardzo drobno pokrojonym ogórkiem i cebulą, masłem, rozdrobnionymi żółtkami i majonezem. Solimy i pieprzymy do smaku /pieprzu lubię dać sporo, soli wiele nie trzeba – ryba i ogórek są słone/

Pyszna na świeżym, chrupiącym chlebie.

Smacznego!