Zima. Piękno (Winter. Beauty).

Wszystko o  s ł o ń c u . All about sun. 

Mogłabym pisać o nim dużo. I mówić. 

Uwielbiam letnie, realnie parzące, oglądane przez słoneczne okulary. Skóra pachnąca latem i opalenizną, wypłowiałe włosy. 

I wiosenne, nieśmiałe promienie pachnące świeżym deszczem, nadzieją i dłuższymi dniami. 

Jesienne, magiczne, złote, październikowo listopadowe, babie lato w powietrzu, złotość i czerwienie wyciągnięte światłem. 

I słonce z i m o w e . Styczniowe. Zimne, prawie niebieskawe. Idealnie współgrające z bielą. Niebieski i biały. (Kolory greckich wysp!). Piękno. Nie umiem przestać się uśmiechać. Nie mogę się napatrzeć. 

Kto by pomyślał, że mogę być fanką zimowych spacerów! 

Jest s ł o ń c e, jest pragnienie wyrwanie się z ostrych kątów miasta. 

Wzrok odpoczywa ślizgając się bez pośpiechu na znajomych z letniego wspinu przestrzeniach. 

Śnieg skrzypi pod ciężkimi butami. 

Gorąca herbata z termosu parzy w usta. Z miodem i z cytryną. 

Światło tak piękne, że aż człowieka ściska. 

gdzieś w środku. 

...