O bakłażanie idealnym na ‘nocnej’ ulicy w Chinach. Moje ulubione spaghetti bakłażanowe.

Bakłażana idealnego  z n a l a z ł a m  w Chinach.

Mała (jak na Chiny) wioseczka na południu, Yangshuo. Przez środek miejscowości przepływa rzeka Li. Szeroka, z brzegami zarośniętymi bambusowym gąszczem i ryżowymi polami przycupniętymi na podmokłych polach wokół.

Najpiękniejsza na świcie, mokra zieleń pól ryżowych.

W nocy na ulicę wyjeżdżają ‘garkuchnie’ – drewniane platformy na kółkach z rozmaitościami, grillem i hot-potem (wbudowany w blat garnek z wrzątkiem)

Zapach wilgoci i gwar na ulicach.

Wszystko co można sobie wyobrazić ponabijane na szaszłykowe patyczki. Czasem poobwijane. Czasem bez patyczka.

Pokazuję co chcę i wybrane (nie)patyczki idą na grilla.

Krewetki w imbirze, chrupiące, delikatne.

Kawałki wieprzowego mięsa.

Papryczka, kapustki, grzybki, tofu… ale też kurze łapki, płucka, całe maleńkie ptaszki, żaby, świński penis, żołądki i wątróbki.

Takie uroki Chin – Chińczycy jedzą wszystko.

Warzywne szaszłyki w ulicznej 'garkuchni'. Chiny 2010.

Ale… b a k ł a ż a n…! Bakłażan był nie do opisania. Cały. Kładziony na ruszt. Kobieta czeka aż zmięknie, a skórka sczernieje. Przekraja go na pół, wzdłuż. Smaruje miąższ wielkim pędzlem zamoczonym w mieszance przypraw.

Daje na papierowej tacce.

Jemy jednorazowymi pałeczkami. Najlepszy na świecie. Obok szumi rzeka Li.

Idziemy na bakłażana?

Bakłażan jest plastyczny – można zrobić z niego wszystko, nadać mu smak jaki tyko chcemy.

Bakłażan się poddaje, chłonie inne nuty – czosnku, papryczki, pomidorów.

Najlepsza jest skórka – powinna być chrupiąca, przypieczona. W środku delikatny, miękki miąższ. Rozpływa się w ustach…

I ten kolor…! Bakłażanowy kolor zawsze mnie zadziwia. Zanim pokroję, kontempluję kolor.

Rozmawiam o bakłażanach i odkrywam jak niewielu go zna i lubi.

A mnie bakłażan w lodówce daje poczucie bezpieczeństwa – nie wiem co zrobić na obiad – wyciągam bakłażana i tworzę spaghetti błyskawiczno – idealne.

Nie bójmy się bakłażanów!

MOJE ABSOLUTNIE ULUBIONE SPEGETTI BAKŁAŻANOWE
Co potrzeba:

/jak zwykle, na dwie porcje/

200 – 250g makaronu spaghetti
1 duży bakłażan, pokrojony w kostkę
3 – 4 ząbki czosnku
1 puszka pomidorów (w sezonie 2 – 3 świeże, obrane i pokrojone)
sól, pieprz, suszona bazylia, oregano (lub zioła prowansalskie)
świeża bazylia, posiekana

½ kostki twardego sera mozzarella (używam Mlekovity)

oliwa z oliwek

¼ łyżeczki pepperoncino (opcjonalnie)

Rozgrzać oliwę z oliwek, przyrumienić na niej ząbki czosnku. Gdy czosnek będzie złoty, dodać pepperoncino lub drobno pokrojone chilii (bez chilli też jest pyszne, delikatniejsze).
Wrzucić pokrojonego bakłażana i smażyć na dość dużym ogniu do miękkości – ok. 10 – 15 min (skórka ma być przypieczona, a miąższ ‘przezroczysty’).

Na koniec zmniejszyć ogień, wrzucić puszkowe pomidory, zostawić na chwile, niech popyka, wreszcie dodać zioła - śmiało, może być dużo ;)

Dosolić (dość sporo) i dopieprzyć do smaku.

Na patelnię wrzucić ugotowany wcześniej makaron, starannie wymieszać.

Podawać gorące, posypane świeżą bazylią i drobno startą mozzarellą.

Smacznego!